19 juni 2008Pff het startsein is gegeven, de aanval op de kilo’s is ingezet. Diëtiste Carlien Harms heeft me strak aan het shake ‘lijntje’ en het eerste resultaat is er. Niet makkelijk allemaal, maar het moet! Dinsdagavond had ik de eerste beproeving; wedstrijd volgen op de camping in de kantine met vrienden om mij heen. Laat ik het zo zeggen, normaal vloeit het bier dan rijkelijk onder de oranje hoedjes, maar Guus ‘verkocht’ mij het water, onder de hilarische gezichten van met name Pierre en Frans. Ondertussen shake ik er vrolijk op los en kijk hoopvol naar de weegschaal. Eerder op de avond de wedstrijd Nederland-China (dames) gefloten. De Nederlanders speelde mat en de Chinezen bevlogen. Toch won Nederland met ik meen 9-8 dankzij misschien wel 5 doelpunten van Yfke van Belkum. China stelde niet veel voor in het verleden, maar is straks een geduchte concurrent geloof dat maar. Ongelooflijk dat zij dit in een paar jaar tijd in het water weten te leggen. In het Huis van de sport in Nieuwegein wordt wekelijks een Olympische sport aan het lunchende personeel voorgesteld. Een erg leuk en goed initiatief. Laatst hoorden we een bevlogen Joop Alberda praten over onze topsportcultuur. Hij maakte duidelijk dat er ook afspraken werden gemaakt met de sporters en het thuisvolk. Niet de sporters ‘lastig’ vallen met huiselijke ellende is het algemeen pleidooi. Daar worden dan van te voren afspraken over gemaakt en de sporter kan aangeven tot welke grens dit kan gaan. Klinkt niet gek. Tijdens de spelen moet het hoofd leeg zijn en horen de gedachten enkel bij de sport. Daar ben je immers een levenlang al mee bezig. Ik zal daar ook over nadenken hoe ik hiermee om moet gaan. Wil ik tijdens de spelen weten of één van de kinderen ziek is, of mijn vrouw het redt, dat er een fikse brand bij de buren is geweest, auto stuk, caravan defect, geluidsinstallatie heeft het begeven, oma naar het ziekenhuis … e.d.? Je wilt toch ook feeling houden met thuis, maar het is wel goed te weten welke info er door kan komen en wat niet, want onnodig zorgen maken is ook niet goed. Bij een ernstige ziekte of overlijden is de keuze simpel, dan keer je huiswaarts, maar niet wanneer de stortbak overloopt natuurlijk, maar wat doe je met alles wat daar tussenzit? Ik noem dan wel bij overlijden keer je terug, maar wanneer wil je geïnformeerd worden? Stel ik fluit een grote wedstrijd en net van tevoren gebeurt er iets. Wil ik dan voor of na de wedstrijd worden geïnformeerd? En wie doet dat informeren eigenlijk? Voor de sporters is dat geregeld, maar in dit ernstige geval rammelt dan mijn mobieltje voor DE wedstrijd? Hmm lastig …., maar ik kies voor na de wedstrijd. Op deze afstand heeft het geen zin namelijk, hoewel hoe eerder in het vliegtuig hoe beter … hmm. Stof genoeg om over na te denken in ieder geval. Net zoals; “Wat neem ik mee en hoeveel mag ik mee? Hoe groot moet mijn koffer zijn eigenlijk en heb ik wel een grote koffer? Muziek? Boeken (‘Bidden wij voor Owen Meany’, die beslist), films (Amelie, M.M. Huibrechts, Schindlers list, de serie Mash, Zwartboek)? In ieder geval de laptop (niet vergeten skype te installeren!), het fototoestel en video (hoewel dan grijpen ze thuis mis?), en mijn nu zo vertrouwde shakes dan? ‘Whaaa’ mijn hoofd shaked er van!
