De holidaycup

Het is half 6 in de morgen en ik heb mijn best gedaan zo lang mogelijk te slapen. Nu ben ik klaar wakker en besluit een stukje te gaan schrijven.
Na de spelen is er aardig wat gebeurt. Veel mooie internationale wedstrijden heb ik mogen fluiten en nu zit ik in LA, klaar voor de Holidaycup. Amerka is een mooi land. De mensen die ik tot nu toe heb ontmoet zijn erg aardig. De hotelkamer is perfect, alle ruimte, een heerlijk bed en een Amerikaans grote tv op de kamer. Alleen, het weer. Voor het eerst sinds tijden is het weer slecht, storm, regen en de temperatuur ligt rond de 12 graden. Brr. De organisatie excuseert zich doorlopend hiervoor. Er schijnt buiten te worden gespeeld, ik kan me er niet op verheugen, maar goed we zullen zien. De wwesrverwachtingen zijn niet goed, een storm is er op komst.

Gisteren vertrokken we voor een 11 uur durende vlucht met de KLM naar Los Angeles. Van de dokter Rik van de Kolk hebben we een slaappil gekregen en in het vliegtuig heb ik 4 uur kunnen slapen. Hierdoor verliep de reis snel. Het tijdsverschil met Nederland is 9 uur (vroeger). De vluchtroute moet ik nog nakijken, maar we vlogen prachtig over een ijslandschap (Groenland?) en over Salt lake city vlogen we Amerika binnen. Indrukwekkend. Ik ben geen Amerika fan, maar Long Beach verovert ondanks dit slechte weer toch wel mijn hart. Het hotel ligt aan de zee. Een zee met hoge golven, dikke zeilschepen die allemaal aan land liggen. Ik denk terug aan het zeilen op het wad, hoe anders is het hier. Palmbomen, brede straten en typische Amerikaanse gebouwen met winkels is er te zien. De voorbereidingen op het kerstfeest zijn ook hier begonnen, advent. Grote kunstkerstbomen met flinke ballen erin, gekleurde lampjes versieren de straten en gebouwen. Helaas was het te koud om uitgebreid te gaan wandelen, dus koos ik er voor op tijd mijn kamer op te zoeken.

De zes sterkste landen van het damespolo zijn hier ongeveer aanwezig: Canada, Australië, Rusland, Italië, Nederland en Amerika. Dat belooft leuk te worden en daar verheug ik mij op. Nederland is met een jong team vertegenwoordigd. Slechts 4 spelers van het gouden team zijn hier. Ik ben erg benieuwd naar hun prestaties. De sfeer is uitstekend en ook de coach Mauro Maugeri maakt indruk. Ontspannend en gedreven werkt hij naar de wedstrijden toe. Vandaag is de technical meeting en ik hoop bekende te ontmoeten. De eerste heb ik al gezien. Zijn achternaam is mij ontschoten, maar de Canadeese collega heet Stehpan (Roche?), ik heb met hem in Nederland (Ede) voor de spelen een wedstrijd tegen Nederland gefloten.
Ik hoop op mooie wedstrijden en ik heb er zin in, we zullen zien!