Dag 10

Het was vroeg op staan vanochtend. 7.15 uur liep de wekker af, maar mijn natuurlijke wekker had mij hier al voor gewaarschuwd. Helaas had ik geen melk meer in mijn kamer en de winkel zou pas om 9 uur opengaan, dus geen shake vanochtend. Nu kan ik makkelijk zonder ontbijt, wat water en een kop koffie dat gaat prima. De bus naar het zwembad vertrok om 8 uur. Het is dan al een drukte van belang voor de ingang van het Olympic Green, zo wordt de ruimte rond het Olympisch stadion genoemd. Grote rijen Chinezen staan geduldig hun controle af te wachten.

Langs de badrand

Mijn vierde wedstrijd in dit toernooi (en de laatste poulewedstrijd bij de heren) ging tussen Servië en Italië. Italië is voor de medailles al uitgeschakeld, maar Servië heeft belang voor een goede uitgangspositie. Ik floot samen met mijn Russische collega Sergei Antsiferov. De tribunes zijn steeds zeer goed bezet, ook op deze ochtend. De eerste 3 parten verliepen rustig. Het spel van Servië kan mij nog niet boeien. Het lijkt dat er geen team staat, maar misschien is het hier de bekende schijn die bedriegt. Italië wilde deze wedstrijd wel graag winnen. In de laatste periode brandde de strijd los, met als eindwinnaar Italië. Nog één wedstrijd en ik heb de hoeveelheid wedstrijden die ik graag wilde fluiten gehaald. Misschien worden het er nog wel twee, wie weet. Het gevoel is goed, maar er zijn goede scheidsrechters aanwezig. De dames van Nederland kapen de mooie dameswedstrijden voor mijn neus weg, maar ik gun het hen van harte. Het Nederlandse waterpolo is meer gebaat bij succes van het Nederlandse team, dan bij het presteren van ene Hans Klopper. Voor mij dus geen halve finale dames (of toch … ik zit als grensrechter op de stoel bij USA-Australië). Wij (de scheidsrechters) worden bij alle wedstrijden vanaf nu ingezet, dat wil zeggen als grensrechter of als jurylid. Daar houden wij scheidsrechters niet zo van, maar ik mag (nog) niet klagen, want dit is pas mijn eerste keer en er zijn er velen die al veel vaker zo hun talenten hebben moeten tonen. Natuurlijk hoop ik nog op iets moois, maar ik weet maar al te goed dat de tombola van aanstellingen nu begint. Niet te lang nadenken bij de complimenten van de hoge heren, die heb ik vaker gehoord, ze kunnen je er ook mee zoet houden.

De Olympische vlam in het stadion.

Kunnen de dames hun volgende wedstrijd winnen? Het wordt me hier regelmatig gevraagd door bekende en onbekende mensen. Jazeker, waarom niet? Ze zijn beslist niet minder dan de Hongaarse dames, dus dat kan. Bij een halve finale speelt er echter meer. De zenuwen, teveel nadenken, besluiteloos raken omdat je het zo goed wil doen, de druk van de tegenstander (sta je zomaar met 0-2 achter bijvoorbeeld) etc. Als scheidsrechter herken ik die druk ook. Geen fouten willen, maar belangrijker geen fouten mogen maken. Ik concentreer me als afleiding op bepaalde andere dingen bijvoorbeeld. Mijn presentatie tijdens de wedstrijd je houding en manier van fluiten. In de voorbereiding leef ik me in in bepaalde situaties die kunnen gebeuren, hoe ga ik daar dan mee om? Ook ik maak natuurlijk wel fouten, maar zaak is om die zo vlot mogelijk te vergeten. Dan maar zorgen dat dat niet meer gebeurt. De concentratie vast blijven houden, maar wel enigszins ontspannen. Dat geldt voor spelers ook. Duels winnen en, in een teamsport heel belangrijk, iedereen er bij houden. De coach mag alles nu bedenken, het team moet nu ‘zonder na te denken’ uitvoeren, is ook lekker! In ieder geval hoeven wij niet in paniek te raken bij achterstand, de ploeg heeft voldoende veerkracht getoond. Het zal vast een heerlijke wedstrijd worden en we zullen zien.

Nog iets anders gedaan? Ja ik ben met Alan Balfanbajef (Kazachstan) naar de ‘Silk market’ geweest. Van alles wordt daar met veel rumoer te koop aangeboden. De I phones, zijden goed, pakken , broeken, blouses, riemen, uurwerken en nog veel meer wordt hier luidruchtig onder de aandacht gebracht. De beroemdste merken vliegen in het rond en ik moet zeggen het ziet er ook echt goed uit. Fantastisch Chinees remake, zal ik maar zeggen, want voor die prijs kan het echt niet. Ook kunnen de heren hun voeten laten masseren en nagels laten pedicuren. Bij mij de minste aandrang.

Je wordt er door de verkopers gewoon bij getrokken, of je belangstelling hebt of niet. Voor ik het wist stond ik bij de grootste merken kleding een polootje uit te zoeken en keek ik belangstellend naar een stel tuttige jurken. ‘For your wife!’, zeiden ze nog. Ze kennen duidelijk de smaak van mijn vrouw niet, maar leg dat maar eens uit. De handelsgeest wordt hier getest, maar je kunt hier van de gevraagde prijs zonder blikken of blozen eerst maar eens 80% afrekken. Mijn collega wilde voor zijn zoon een basketbalset kopen van een speler uitkomende in de NBA competitie. De vraagprijs was 650 yuan, zo’n € 65,-. De leukerd bekeek het op een rekenmachine ingetikte prijsvoorstel en kwam met het tegenbod 30 yuan (€ 3,-). Ongeloof bij mij en de Russisch sprekende vrouw en er volgde een ander voorstel. Er wordt dan nog terloops over koetjes en kalfjes gesproken, de vrouw vleide zich tegen hem aan en keek met onschuldige ogen zeggende dat zij wel een speciaal prijsje voor hem in petto had. Alan besloot het tentje te verlaten en nu werd het grimmiger, dat was niet de bedoeling natuurlijk. Er werd gewoon aan hem getrokken, ik kon er nog net een foto van maken. Uiteindelijk verliet hij de tent, maar ze kwam hem nog achterna en voor 50 yuan mocht hij het goedje meenemen, de koop werd besloten.
Ik heb natuurlijk ook wat gekocht, maar die sterke verhalen bewaar ik voor thuis. Ook om de boel thuis in spanning te laten met welk stofje zij straks rond moeten lopen natuurlijk.

Later nog heerlijk gegeten met de stokjes, we worden steeds vaardiger hierin, gaan we thuis ook eens proberen.
Oh ja in het hotel maar eens een wasje gedaan. Ik ben praktisch door mijn ondergoed heen zal ik maar zeggen. Acht heb ik er gewassen, voor nog acht prachtige dagen!