Maandag 4 augustus

Vandaag stond de verhuizing van Daxing naar Beijing op het programma. s’ Ochtends heb ik de twee perioden die nog werden gespeeld met Amerika kunnen fluiten. De dames groeien naar het toernooi, er werd behoorlijk goed gespeeld, al zijn de dames van Amerika echt sterk. Letterlijk en figuurlijk trouwens. Wat een beesten liggen daar in het water. Het is bijna verrassend dat mijn fluitje hen nog instrueert. Amerika heeft 2 van dit soort speelsters op de midvoor liggen. Beurtlings wisselen zij zich af en de Nederlandse verdediging, met name Yasemin Smit en Alette Sijbring hadden hun handen letterlijk en figuurlijk vol aan deze meiden. Nederland speelde een afwisselende zone en zo waren de midvoors moeilijk bereikbaar. Ilse van der Meiden hield een paar mooie afstandschoten, altijd prettig voor het zelfvertrouwen en onze meiden lieten mooie doelpunten zien. Het belooft wat, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat het niveau van deze en de andere ploegen heel dicht bij elkaar ligt. Je speelt zomaar bij de onderste vier, of voor een medaille.
Na de training was het de koffer pakken, lunchen (nog steeds een shake voor Hans) en de bus in. Richting het dorp werd de drukte zichtbaar. De stad Peking (vooruit laat ik het een keer zo noemen) ziet er fleurig uit. Aan de lantaarnpalen hangend de vlaggen en op het wegdek is zijn de Olympische ringen zichtbaar die de route naar het stadion markeert. Rondom de wegen staan indrukwekkende hoge gebouwen, het modernste van het modernste, 30 verdiepingen is heel gewoon, met ingewikkeld gebouwde torentjes en lichtreclame. Ook veel groen gelukkig, prachtige parken, bomen en bloeinede planten. Ik zie liever de bossen van de Utrechtse heuvelrug, maar dit is werkelijk ook fraai te noemen.
De opwinding steeg toen we het Olympisch centrum naderde. En dan opeens staan we er voor, het dorp. Het ziet er van buiten (maar later blijkt ook van binnen) schitterend uit. De veiligheid wordt gegarandeerd door een koppeltje agenten bij de poort. Niet(s) overdreven trouwens. Het dorp met zijn atleten verdient bescherming. Daar heb ik voorlopig afscheid genomen van de ploeg en na wat heen en weer gebel zat ik in de Taxi op weg naar mij appartement. Een klein half uur in de taxi (lekker koel!) kost nog geen 1 euro! De teller hiel ik in de gaten, want ik was bang me een nulletje te vergissen (en even dacht ik 2 ...), maar het waren echt maar 80 Chinese pegels (ongeveer € 0,80!), daar kan ik me thuis mee verantwoorden en ik besluit dat dit niet mijn laatste taxi-rit is. Marcel de Natris en Ralph (met aanhang) wezen me de weg naar het appartement. Eenvoudig, maar internet en airco rijk, geen onbelangrijke levensbehoefte voor de komende 4 dagen. Meteen maar even een wandeling gemaakt naar een winkel voor water en een blik geworpen op het Olympische vogelnest, het stadion. Prachtig ziet het er uit en ik ontdekte gelijk het official hotel, letterlijk op een steenworp afstand! Ik moet zeggen dat het bloed begint te stromen bij deze aanblik, daar zit ik vrijdag tijdens de opening. Niet vergeten bij thuiskonst mijn fototoestel en filmcamera aan het ‘infuus’ te leggen. Je zal er zitten met een camera waarvan de batterij leeg is, ik moet er niet aan denken. Op de terugweg een Chinees restaurant gevonden (niet moeilijk hier) en voor een bescheiden bedrag verrukkelijk gegeten. De Chinese keuken lijkt niet op de Grote muur bij ons in het dorp Leersum, maar het smaakte prima. En zo zat Hans met knorrende maag en stokjes heerlijk te genieten. Het is Nederlands om te vermelden wat het kostte, maar in Nederland kun je hier geen boodschappen voor doen. Flesje water, 20 ct en het geheel was nog geen € 8,-. Later werd mij verteld dat ik nog duur gegeten had, voor € 5,- moet het ook goed mogelijk zijn.
Gelukkig ook weer contact gehad met Suzanne die op Texel aan het werk is. Heerlijk om haar smsjes weer te ontvangen, want dat was de afgelopen dagen om de één of andere reden nauwelijks mogelijk. In Nederland heb ik een telefoonkaart gekocht die wereldwijd goedkoop bellen en sms-en mogelijk moet maken, maar het kaartje doet zijn werk niet naar behoren en zo loop ik hier als een echte globetrotter met 2 telefoons op zak. Het zal me niet verbazen wanneer ik ook hier nog een kaartje koop, want intern in China is het mij alleen nog maar gelukt met mijn Nederlandse abonnement te bellen en dat gaat in de papieren lopen als ik niet uitkijk.
Morgen ga ik naar het zwembad en misschien nog wel richting het plein van de hemelse vrede. Een hemelse voorbereiding op wat komen gaat, zo lijkt mij.