Ongekend

Vanochtend de finale 100m vrije slag gezien. Het werd een prachtige race, met een vijde plek voor Pieter van den Hoogenband. De teleurstelling was groot bij het Nederlandse kamp, maar later kwam het besef door dat hier een bijzonder sportman afscheid heeft genomen van de sport. Afscheid met een gouden rand? Nee, afscheid geschreven in goud. Een sportman die een ongekende sportstatus heeft opgebouwd. Daar hoort geen teleurstelling bij, maar trots.

Vergeet niet dat in vier opeenvolgende finales tijdens de Olympische Spelen hij de finale heeft gezwommen. Dat betekent dat hij 16 jaar lang zich mondiaal heeft gemeten met de groten der zwemaarde. Dan klinkt het mooi om afscheid te nemen met brons, maar misschien is dat wel ongepast. Een koning draagt immers strooien hoed, of hij moet aan 't tuinieren zijn, maar daarvan is hier geen sprake. Bij van den Hoogenband hoort enkel goud. De reactie na afloop van de zwemmer kenmerkt zijn mentalitiet en grootheid. 'Derde of vijfde, dat maakt hem niets uit, voor hem telt enkel de eerste plek! Dan is het maar beter vijfde te worden, de ceremonie wordt hem bespaart.' Geen treurnis dus, maar trots, voor een groots sportheld, die kenmerkend afscheid neemt door sneller te zwemmen dan ooit.
Marleen Veldhuis plaatste zich uitstekend voor de finale 100m vrije slag. Erg benieuwd hoe die finale zal verlopen. Weer iets om naar uit te kijken.

Ook zij, waren erbij.

Vandaag geen verrassingen bij het waterpolo. Of het moeten de Griekse heren zijn, die uiterst onzeker zich door het water begeven. Een persiflage voor de Griekse waterpolosport, het is alles of niets en dit jaar is het niets.
Mijn wedstrijd was die tussen Australië en Canada. Op papier niet de meest boeiende ontmoeting, maar het werd wel een heel aardige. Canada deed goed mee al speelde het wel 'slordig' polo. Geen duidelijke aanvalslijnen kon ik ontdekken. Een midvoor die veel overtredingen nodig gehad en tot slot met commentaar het water definitief kon verlaten. De coach kreeg de rode kaart van mijn collega Torsten Bock. Eerst geel en een paar tellen later rood, sommige mensen zijn hardleers. Zelf was ik niet geheel tevreden. De samenwerking was goed, maar ik vond niet dat ik echt lekker in de wedstrijd zat. Mijn delegate Sharanov was gelukkig wel tevreden, maar voor mij moet het de volgende keer beter.

Vanvond ben ik met mijn Spaanse collega Jaime Moliner naar het hockey gegaan. We hadden 2 kaartjes op de kop weten te tikken en trokken in de hozende regen naar het hockey stadion. Wat we gingen zien, daarvan hadden we geen idee, maar het werd Argentinië-Japan, eindstand 2-1. Erg leuk om ook een andere sport te zien, topsport is mooi.
Daarna heerlijk Chinees gegeten. Jaime wist een goed eenvoudig restaurant en met de nu welbekende wok op tafel heb ik heerlijk gegeten.

Oh ja. Vanochtend vond ik een leuke reactie op mijn weblog van mijn diëtiste Carlien. Zoals jullie weten heb ik hard aan het reduceren van overtollig vet gewerkt. De begeleiding van Carlien, maar ook de motiverende spinning bijeenkomsten in Amerongen met mijn lieve vriend Schep, hebben er mede voor gezorgd dat ik hier mij fatsoenlijk in China kan presenteren. Ik ben nog niet in de fase aangekomen om memoires te gaan schrijven, maar toch, mijn dank is groot!

Morgen heb ik geen wedstrijd, de dames heb ik nog niet mogen fluiten, dus kan ik onbezorgd eerst naar Marleen Veldhuis kijken en vervolgens naar de dames van het Nederlandse team. Australië is een sterke tegenstander, maar alles is mogelijk, ook winst.

Winst. Hoeveel plakken zou Pieter in zijn loopbaan hebben gewonnen? Hoeveel keer zou hij het goud hebben gewonnen? In ieder geval op twee legendarische momenten, tijdens de Spelen in Sidney en Athene op het koningsnummer de 100m vrije slag. Vandaag kreeg de Fransman Bernard de gouden plak, vandaag won hij. En terwijl wij treurden en de ontgoocheling wegslikten, was het de koning zelf die hem als eerste feliciteerde! Zoals een Chinese wijsspreuk het zegt. 'Een goed verliezer, is een groot winnaar.'